Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Η μεγάλη πορεία

Κοπεγχάγη. Ημέρα δεύτερη.
Για μας. Και έκτη για τη Σύνοδο. Για τους χιλιάδες διαδηλωτές, που έφτασαν εδώ από όλο (κυριολεκτικά) τον κόσμο, για τις δεκάδες οργανώσεις, που προετοιμάζονταν γι’αυτήν όλο το προηγούμενο διάστημα, απλά η πιο σημαντική και αναμενόμενη ημέρα του Cop15.
Στην ActionAid η μέρα ξεκίνησε μάλλον χαλαρά. Καφές, πρωινό, μεταφορά των τελευταίων πλακάτ και φούσκωμα μπαλονιών… Στις 11 όμως το αρχηγείο των CLIMATE DEBT AGENTS γέμισε κόσμο. Αρχίσαμε όλοι να φοράμε τα ειδικά κουστούμια πρακτόρων, βοηθώντας ο ένας τον άλλον με τις γραβάτες. Ξεκινήσαμε 11.50 και στις 12.30, που ήταν η προγραμματισμένη ώρα συνάντησης, βρισκόμασταν ήδη στην πλατεία του Κοινοβουλίου, σημείο συνάντησης για όλους.
Οι πράκτορες της ΑctionAid τράβηξαν την προσοχή τόσο των media, όσο και των υπόλοιπων συγκεντρωμένων διαδηλωτών, κυρίως με το σύνθημα “ we are watching you/ you know what to do/ the number has been set / pay your climate debt” (σας παρακολουθούμε/ ξέρετε τι πρέπει να κάνετε/ ο αριθμός έχει οριστεί/ πληρώστε το κλιματικό σας χρέος).
Στην κεντρική σκηνή έγινε η παρουσίαση πολλών οργανώσεων και εκπροσώπων τους. Την ActionAid εκπροσώπησε ο Ινδός (υπεύθυνος εκτάκτων καταστάσεων της ActionAid Asia) Hajeet Singh , που εν συνεχεία παραχώρησε για λίγο τη θέση και το χρόνο του σε μια κοπέλα από την Ουγκάντα, η οποία τόνισε , μεταξύ άλλων: «Στη χώρα μου βιώνουμε ήδη τις καταστροφικές συνέπειες των κλιματικών αλλαγών. Το μόνο που ζητάμε είναι οι πλούσιες χώρες να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να πράξουν αυτά που οφείλουν.»
Στη συνέχεια ο παρουσιαστής της εκδήλωσης Mr. Green ανακοίνωσε τη σειρά με την οποία θα διαδήλωναν οι διάφορες οργανώσεις και στο άκουσμα του ονόματος της ActionAid δημιουργήθηκε τέτοιος πανικός, που τον ανάγκασε να φωνάξει ενθουσιασμένος για δεύτερη φορά το όνομα της οργάνωσης.
Η πορεία ξεκίνησε με πάνω από 100.000 διαδηλωτές που με πολύχρωμα και ευφάνταστα κουστούμια γέμισαν τους δρόμους της πόλης! Επεισόδια δε δημιουργηθήκαν παρά μόνο στο τέλος της πορείας από ομάδες αγνώστων.
Το μπλοκ της ActionAid είχε μπροστά καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας ένα ανοιχτό βαν με μουσική από dj που ξεσήκωνε όχι μόνο τους Activista Climate Debt Agents αλλά και τα γύρω γκρουπ και τους λοιπούς παρευρισκόμενους. Έμοιαζε όλο σαν μια μεγάλη γιορτή σε τελείως ειρηνικό πνεύμα απολύτως σύμφωνο με τις αρχές της ActionAid.
Πολλοί δημοσιογράφοι μας προσέγγισαν σ ’όλη τη διάρκεια της διαδήλωσης . Οι Έλληνες Activista , that’s us :-) , δώσαμε συνέντευξη σε βρετανικό δίκτυο μεταφέροντας τα μηνύματα της οργάνωσης.
Η πορεία έφτασε στο τέλος της λίγο έξω από το Bella Center, χώρο όπου πραγματοποιείται η συνδιάσκεψη του ΟΗΕ. Επιστρέφοντας στο αρχηγείο των Climate Debt Agents οργανώθηκε μικρή γιορτή για τη σημερινή επιτυχία.
Δεν καθόμαστε στα αυγά μας. Συνεχίζουμε αύριο… :-)


Photo by:Andreas Karagiannopoulos/ ActionAid

Τι συμβαίνει μέσα στις διαπραγματεύσεις;

Εκτός από εμάς τους Activista και άλλους εθελοντές της ActionAid που είμαστε στους δρόμους της Κοπεγχάγης, έχουμε και εκπροσώπους της οργάνωσης μέσα στο Bella Center όπου γίνονται οι διαπραγματεύσεις. Ο Tom Sharman, συντονιστής της εκστρατείας της ActionAid μας γράφει τα νεότερα από εκεί.


Στην ενημέρωση των δημοσιογράφων, ο προεδρεύων της ομάδας G77 (Λουμπούμπα του Σουδάν) έδειξε να φέρνει τη θέση της G77 σε λίγο διαφορετική κατεύθυνση. Επισήμανε ότι 2 βαθμοί αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας θα σήμαινε πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες για την Αφρική και το «σίγουρο θάνατο της Αφρικής». Η αναφορά σε 2 βαθμούς αντί σε 1,5 είναι μία νέα θέση της G77 (θέση που επίσης υποστηρίζει η ActionAid). Ζήτησε επίσης από τις ΗΠΑ να συμμετάσχουν στο Πρωτόκολλο του Κιότο.

Αυτή είναι η δεύτερη δραματική μέρα επίσημων διαπραγματεύσεων. Το Τουβαλού (το οποίο δεν είναι μέλος του G77) πρότεινε τη δημιουργία μίας ομάδας επαφής για τη συζήτηση της τροποποίησης του Πρωτόκολλου του Κιότο υπό το Άρθρο 20 αντί του Άρθρου 3.9 (περαιτέρω χρονικές δεσμεύσεις για τις πλούσιες χώρες), το οποίο είναι η θέση που η G77 υποστηρίζει συνήθως. Η Κίνα, η Ινδία και η Σαουδική Αραβία αντιτάχθηκαν σε αυτό. Κατόπιν αυτού οι συνομιλίες στο πλαίσιο του Κιότο διακόπηκαν εν όψει ανεπίσημων διαπραγματεύσεων. Έτσι οι συνομιλίες και στα δύο πλαίσια έχουν τώρα σταματήσει.

Αυτό υποδεικνύει ότι υπάρχουν διαφορές περισσότερο σε επίπεδο τακτικών παρά σε επίπεδο ουσίας. Η Κίνα και η Ινδία θέλουν να ξεκαθαρίσουν πρώτα τους αριθμούς και μετά να προχωρήσουν σε συζήτηση περί κανόνων. Το Τουβαλού θέλει οι κανόνες να γίνουν πιο αυστηροί, καθώς οι αριθμοί που συζητούνται είναι 'αδύναμοι'.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα και το Πρωτόκολλο του Κιότο μπορούν να βρεθούν εδώ: http://unfccc.int/2860.php

Η Δανική Προεδρία συζήτησε με ΜΚΟ οικονομικά θέματα, και ανέφερε ότι σχεδιάζει μια διαδικασία τεσσάρων φάσεων, με την ακόλουθη σειρά: διακυβέρνηση, measurable reportable> verifiable (MRV), long-term finance, short-term finance. Τώτα βρισκόμαστε στην πρώτη φάση. Το Μεξικό και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής προσπαθούν να μεσολαβήσουν μεταξύ των πλούσιων και των αναπτυσσόμενων χωρών. Η ΕΕ προτείνει ένα μικρό σχήμα διαχείρισης των οικονομικών της κλιματικής αλλαγής, όπου ένα μικρό συμβούλιο θα έχει την αρμοδιότητα να αναθεωρεί, αξιολογεί και διαχειρίζεται το χρηματικό εκείνο ποσό που αφορά τα Ηνωμένα Έθνη (πιθανώς ένα μικρό ποσό).

Ο ανώτερος δημόσιος λειτουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, υπεύθυνος για τις διαπραγματεύσεις, υποστήριξε ότι υπάρχουν «οι πολιτικές προϋποθέσεις για μία φιλόδοξη συμφωνία», και τόνισε την ανάγκη για ένα κείμενο με ξεκάθαρες επιλογές, το οποίο θα παραδοθεί στους ηγέτες των κρατών την επόμενη εβδομάδα. Επίσης, υποστήριξε ότι οι Δανοί διαβουλεύτηκαν τόσο με αναπτυσσόμενες, όσο και με πλούσιες χώρες, σχετικά με το κείμενο που διέρρευσε. Ο οικονομικός τους σύμβουλος δεν έκρινε ότι αυτό ήταν το κατάλληλο forum για τη συζήτηση της πρότασης του Soros. Δεν είχαν σκεφτεί να συμπεριλάβουν εκπροσώπους ευπαθών πληθυσμών στη διαχείριση των πόρων για το κλίμα, αλλά είναι κάτι το οποίο θα μελετήσουν. Επίσης, θεώρησαν ότι δεν θα μπορούσαν να πείσουν τη Ρωσία ή την Ιαπωνία να υπογράψουν μία νέα δέσμευση σχετικά με το Κιότο, αν δεν έκαναν το ίδιο οι ΗΠΑ.