Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Παραλειπόμενα 1, μια εβδομάδα μετά

Η σύνοδος έληξε, εμείς είμαστε σπίτια, έτοιμοι για τις γιορτές, και ό,τι ακολουθεί είναι οι μικρές ιστορίες που δε βρήκαν θέση στα κείμενα την ώρα των γεγονότων.. Μικρές, αλλά ενδεικτικές..

  • Αμέσως μετά την ομιλία Klein και Hardt στην Κριστιάνια, και πριν το party, το λόγο πήρε ο Tadzio Müller, ακτιβιστής και επικεφαλής της οργάνωσης που διοργάνωνε την πορεία της Τετάρτης. Ο λόγος του προκάλεσε κύματα ενθουσιαμού. Αργότερα, στη διάρκεια των επεισοδίων που ακολούθησαν το party, συνελήφθη με την κατηγορία ότι “η πορεία που ετοίμαζε δε θα ήταν και τόσο ειρηνική, αφού είχε χρησιμοποιήσει τη φράση “κανείς τοίχος δε θα μας εμποδίσει””. Ακολούθησε θύελλα διαμαρτυριών και αφέθηκε ελεύθερος 5 μέρες μετά.

  • Η βότκα με φρέσκο χυμό λεμόνι στα μπαρ της Δανίας ισούται με ελάχιστη ποσότητα (=μια κουταλιά σούπας) βότκας συν φέτες λεμόνι για να τις στίψεις μόνος/μόνη.

  • Η Άννα δε δίστασε να προσφέρει ενημερωτικά φυλλάδια για την εκστρατεία των Climate Debt Agents σε αστυνομικούς.

  • «Ο τεράστιος, σιδερένιος Λεβιάθαν "λιώνει" το στέκι των νέων της Κοπεγχάγης. Ενα νεαρό ζευγάρι πενθεί δίπλα από τα ερείπια. Ενας χώρος έρωτα και ελευθερίας γκρεμίζεται για να γίνει χώρος θρησκευτικού προσηλυτισμού. Την ίδια στιγμή, στη Μαδρίτη, ογδόντα αναγνώστες αρχίζουν το διάβασμα του μυθιστορήματος "Εκατό χρόνια μοναξιά" του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές. Η ανάγνωση τελείωσε σήμερα τα χαράματα, την ώρα της γέννησης πριν από 80 χρόνια του μεγάλου Κολομβιανού συγγραφέα του μαγικού ρεαλισμού. Αυτού που ύμνησε τον έρωτα ως ουσία της ζωής. Ενός έρωτα που δεν είναι μια λογική αλλά μία μεταφυσική, μία κατάσταση που ανατρέπει το Εγώ και τη θέαση του κόσμου. Γιατί η ζωή χωρίς έρωτα δεν είναι ζωή, αλλά μία νευρωσική προσομοίωση της ζωής. Γι' αυτό το κορίτσι στα ερείπια της Κοπεγχάγης λέει ότι δεν μας αφήνουν να ζήσουμε "εμείς που ξέρουμε να ζούμε". Ναι, δεν τους αφήνουμε, γιατί μας τονίζουν τη μιζέρια και την υποκρισία μας όταν παριστάνουμε τους ερωτευμένους, τακτοποιώντας τον "έρωτα" σ' ένα από εκείνα τα "κουτάκια" όπου τοποθετούμε με καταναγκαστική εμμονή "το καθετί στη θέση του, κάθε υπόθεση στην ώρα της, κάθε λέξη στο ύφος της..." (Μαρκές). Ο Μαρκές και τα παιδιά της Κοπεγχάγης επαναφέρουν τον αποκηρυγμένο ρομαντισμό, αφού τον έρωτα μόνο η ποίηση τον κάνει να μιλά, και επιχειρούν το επικίνδυνο παιχνίδι στα όρια του φαντασιακού και του πραγματικού, δηλαδή να είναι κανείς τρελός από έρωτα. Μόνο που αυτό οι νευρωτικοί της τάξης και της υποκρισίας το εκλαμβάνουμε ως απόκλιση από την κανονικότητα, φροντίζοντας να κάνουμε λοβοτομή στα παιδιά μας, μετατρέποντάς τα σε ανέραστους κλώνους. Μετά απορούμε που δεν ερωτεύονται, που δεν διαβάζουν, που σκέφτονται συνεχώς το χρήμα, τη δύναμη και το σεξ, δηλαδή τα υποκατάστατα».

    http://archive.enet.gr/online/ss3?q=%EF+%EC%E1%F1%EA%E5%F2+%EA%E1%E9+%F4%E1+%F0%E1%E9%E4%E9%E1+%F4%E7%F2+%EA%EF%F0%E5%E3%F7%E1%E3%E7%F2&a=&pb=0&dt1=&dt2=&r=0&p=0&id=38788188


    (Ελευθεροτυπία, 07/03/2007, το κείμενο που είχε κολλήσει στο μυαλό αλλά δεν χωρούσε μάλλον πουθενά..)

  • Η οργάνωση Viva La Renovation, ιδρυτής της οποίας είναι ο Mr Green , κατά κόσμον Christian Gade Bjerrum, “παρουσιαστής” της εκδήλωσης πριν τη μεγάλη διαδήλωση, είναι “φίλη” στο facebook με τους Αctivista Hellas.

  • Η τελική έκβαση της συνόδου, ως γνωστόν ήταν πολύ μακρυά από τις προσδοκίες.. Αλλά το περιβάλλον έχει γίνει το νο1 θέμα και η συσχέτιση με τη φτώχεια και το μέλλον των χωρών του Νότου είναι πλέον δεδομένη στη συνείδηση όλων. Μια μικρή νίκη..